Met grote krantenkoppen werd vorige maand verkondigd dat racisme in onze scholen een almaar groeiend probleem is. Een op vijf leerlingen uit het secundair onderwijs heeft al eens racisme ervaren op school, aldus een enquête van de Vlaamse Scholierenkoepel (VSK). Om dit te counteren, stelt de VSK voor om een leerlingenvertegenwoordiger toe te laten in de klassenraden of om schriftelijke verslagen op te stellen. Ook een meer divers lerarenkorps moet heil brengen.
Terwijl er weinig valt te zeggen tegen het aanwerven van leerkrachten, van welke kleur of achtergrond dan ook, getuigen de suggesties over het ‘inbreken’ in de vertrouwelijkheid van de klassenraad van een verregaand wantrouwen in àlle leerkrachten. Als we het beroep van leerkracht aantrekkelijk willen houden, moeten we hen ook alle vertrouwen geven bij de belangrijke beslissing over de studievoortgang van hun leerlingen. Het is net zulke continue verantwoordingsdruk die almaar meer belasting legt op de schouders van leerkrachten. Terwijl zij net moeten kunnen focussen op de essentie: kennisoverdracht en leerlingen tot leren brengen.
Uiteraard moet racisme wel aangepakt worden. Het kan niet zijn dat iemand vanwege huidskleur, vanwege achtergrond, zo benaderd wordt dat hij kansen in onze maatschappij verliest. Daar wordt al volop op ingezet in het decreet leerlingenbegeleiding, waarin preventief én reactief beleid wordt gevoerd rond grensoverschrijdend gedrag. Racisme is een verregaande vorm daarvan. Nieuw is dat de onderwijsinspectie de navolging daarvan controleert. Daarnaast is er een uitgebreid aanbod van de pedagogische begeleidingsdiensten om leerkrachten te professionaliseren in de omgang met racisme.
Tenslotte moet de beslissing van sommige scholen om geen levensbeschouwelijke tekens toe te laten eraan geloven. Nefast voor het lerarentekort en een vorm van uitsluiting, wordt gesteld.
Dat is met een kanon op een mug schieten en heeft niets te maken met racisme. Bovendien torst dit aan de vrijheid van onderwijs. Als een school bepaalde voorschriften heeft voor leerkrachten, bijvoorbeeld dat zij geen zichtbare tattoo mogen hebben, dan moet de leerkracht daar rekening mee houden door bijvoorbeeld een T-shirt met lange mouwen aan te doen of de tattoo af te plakken. Als ze dat niet doen, worden ze berispt en moeten ze naar een andere school gaan. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld een hoofddoek. Religieuze symboliek mag de onderwijskwaliteit niet in de weg staan.
